Κάθε μέρα..

Κάθε μέρα που περνάει ανακαλύπτω πως εγώ για σένα τα κάνω όλα..
Για σένα ξυπνάω, για σένα κοιμάμαι, για σένα ντύνομαι για να ειμαι όμορφη για σένα, για σένα βάφομαι, για σένα όλα. Με μια αδιόρατη ελπίδα πως σήμερα ίσως σε δω.. όλα για σένα και όλα δικά σου. Και ξυπνάω το πρωι και σου στέλνω μια όμορφη σκέψη για να έχεις καλή και όμορφη μέρα μάτια μου, μάτια μου γλυκά.. Για να είσαι καλά και μέσα απο σένα να είμαι κι εγω. Για να σε βλέπω να χαμογελάς και να γεμίζει η ψυχή μου μέλι.. Μέλι μου..Γιατί το νιώθω το ΕΝΑ, το νιώθω να με πλημμυρίζει κάθε μέρα και περισσότερο, γιατί η αγάπη μου για σένα δεν έχει όρια και δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος..και αμα σε κοιτάω δε σε χορταίνω.. δε χορταίνω την εικόνα σου, δε μου φτάνει να την κουβαλάω μαζί μου ψυχή μου και όπου μ'αγγίζουν τα χέρια σου το αποτύπωμα μένει..ακόμη και τα τραγούδια ολα για σένα ειναι.. για σένα και για μενα.. ΜΑΣ.. για σένα και για μενα ματια μου, για σένα όλα είναι.. κάθε μου σκέψη, ανάσα, λέξη, μυρωδιά, γεύση. Κι ειναι ακόμη νωρίς μάτια μου ναι.. Και κρατάω το κεφάλι μου με τα δυο μου χέρια να μην μου φυγει, να μην τρελλαθεί κι αυτό απο το θαύμα αυτο που ζούμε μα είναι αδύνατον.. Είναι αδύνατον να κάνω, να ακούσω, να νιώσω ο,τιδήποτε οταν δε σε περιλαμβάνει..
Δεν ξέρω αν ειναι αγάπη αυτό.. όχι δεν ειναι.. Δεν μπορεί να είναι. Είναι κάτι παραπάνω. Κάτι πολύ παραπάνω..Κάτι που κανείς δεν μπορεσε να περιγράψει, κάτι που κανείς δε μπόρεσε του δώσει ονομα και ταυτότητα. Είναι εγω κι εσυ.. εμείς.. Και μονο ίσως οι παρακάτω κουβέντες της Μ.Βαμβουνάκη ειναι ικανές να πούν κάτι ελάχιστα ανάλογο με αυτό που νιώθω και νιώθεις κι εσυ. Αυτό που νιώθουμε εμείς.. Σ' αγαπώ κι αγαπώντας σε σε περιέχω, σε έχω αφού είμαι, είμαι από σένα και μαζί σου κι όπου κι αν είμαι έρχεσαι...

ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΛΑ. Το ποστάκι δεν γράφτηκε σημερα και απο ότι φαίνεται τουλάχιστον ειναι αποκύημα της μεγάλης μου φαντασίας..