Μπερδεμένες σκέψεις..

Το ποστάκι αυτό γράφεται υπό τον ήχο του Down on my knees που δεν είναι καθόλου η περίπτωση μου το ομολογώ, αλλά μου αρέσει η μουσική και τα λόγια. Μου αρέσει πώς μπορείς να πεις σε κάποιον πόσο ανεκτίμητος είναι για σένα. Πόσο πολύτιμος.. Αν δεν ήμουν τόσο άχρηστη θα το έβαζα να ακούγεται στο μπλογκ αλλα είπαμε.. ΑχΡηΣτη !
Μ'αρέσει που έχει τη δύναμη να παρακαλέσει γονατιστή. Η αγάπη δεν έχει αξιοπρέπεια έτσι ? Αν δεν το κάνεις αυτό μια φορά στη ζωή σου δεν έχεις ζήσει τον απόλυτο έρωτα. Κάποιος μου είπε σήμερα πως έχω λυπημένο βλέμμα. Έχω. Και λοιπόν ? Τι να κάνω ? Λυπημένο βλέμμα.. So fucking what ? Κερδίζω και χάνω κάθε μέρα. Χαρίζομαι και χαρίζω.. Φοβάμαι και καμιά φορά. Οι εικόνες μου εναλλάσονται με τρελλή ταχύτητα. Στους δρόμους κοιτάζω τους ανθρώπους μέσα στα αυτοκίνητα. τους παρατηρώ. Περιέργεια ? Πες το κι έτσι..Γκρί ΡοΖ.. Λατρεύω την Αλκυόνη Παπαδάκη. Ακούω μουσική και όταν έχω κέφι τραγουδάω στο δρόμο. Μόνη μου είμαι. Σβηνω το φως και μετά το ξανανοίγω. Έχω ανάγκη μια μεγάλη αγκαλιά. Κάποιος να μου πει πως είναι εδω. Μου το είπε κάποιος.. Θέλω να το ακούσω ξανά. Κι ας μου ξαναπεί πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ας μου το πει μονο. Είμαι εδώ. Κι εγώ εδώ είμαι. Ξημερώνω και βραδυάζω. Down on my knees. Λυπημένα μάτια.. Εχω λυπημένη ψυχή μάλλον. Λυπημένο βλέμμα.. Ασε με θα με βρώ κάποια στιγμή.