Nα'ναι πρωί..

Θέλω να βγω έξω.. να είναι μέρα και να έχει ήλιο. Να φοράω άσπρο φουστάνι και να φυσάει λίγο. Τα μαλλιά μου να είναι μακριά και να τα χορεύει ο άνεμος.. να κρατάω ένα ξυλάκι παγωτό κεράσι και να περπατάω σε μια παραλία.. Να ακούγεται μουσική από κάπου μακριά κι εγώ να την ακούω και να χορεύω μόνη στην άμμο. Να κουραστώ και να κάτσω κάτω.. Να έρθεις να κάτσεις δίπλα μου.. Να μ’αγκαλιάσεις και να μη μιλάς. Μόνο να μ’έχεις αγκαλιά. Να μου δώσεις σε μια αγκαλιά και να μου πεις όλα τα χρωστούμενα και τα ανείπωτα. Και μετά φύγε.. Ο ήλιος θα πέφτει και εγω θα τον βλέπω να χάνεται μέσα στη θάλασσα.. Θα ακούσω την μηχανή σου να μαρσάρει και θα γυρίσω το κεφάλι μου να σε δω για τελευταία φορά.. Θα σου κλείσω το μάτι, θα χαμογελάσω και μόλις φύγεις θα αφήσω εκείνο το δάκρυ που παλεύει μέρες στα μάτια μου πάνω να κυλήσει.. Δεν θα το δεις. Για σένα μόνο τα χαμόγελα είναι.. Μα είμαι σίγουρη πως θα το νιώσεις.. Είμαι σίγουρη..