Μια βροχή θα μας σώσει..
Είναι κάτι μέρες που το να περιγράψεις αυτό που νιώθεις, είναι πιο δύσκολο από το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο τούτο. Οι λέξεις μαζεύονται και μπουκώνουν εκεί. Στο λαιμό ψηλά, κοντά στο στόμα.
Και δε βγαίνει καμία.. Κι ενώ έχεις την αίσθηση ότι μόλις κάνεις να ανοίξεις το στόμα σου θα αρχίζουν να ξεπηδούν κατά χιλιάδες αυτές πεισματικά αρνούνται και συνεχίζουν να μπουκώνουν εκεί. Και πάνω σ’αυτές μαζεύονται κι άλλες και πάνω σ’αυτές άλλες κι άλλες..
Και ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις αρχίζουν και τρέχουν ποτάμι από τα μάτια οι λέξεις.. Χείμαρρος ασταμάτητος τρέχουν.. λένε λένε λένε και δε σταματούν με τίποτα. Όλα. Τα κρυφά, τα φανερά, τα ανομολόγητα, τα παράπονα, όλα..
Γίνονται στάλες μιας βροχής μονο δικής σου.. Και ελαφρώνει η ψυχή και το σώμα..
Ναι ??
12 σχόλια:
καθε μερα και κατι αιχμηρο κατι ποθ σε κανει να σκεφτεσαι σοβαρα ....σημερα δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο μαζι σου
κακη μερα ...αθλια . (αρχιζω να αναθεωρω οπως βλεπεις τις τελείες) μετα απο καθε "ολοδικη μας" βροχη ερχεται παντα λιακαδα .μπορει να αργει μα ερχεται ... ετσι .... don't mean nothing , not a thing !η ερώτηση που ηθελα να σου κανω ηταν γενικα για τα blogs. που εμφανιζονται οι καταχωρησεις μας και που μπορω να δω αυτες.Οταν εχεις διαθεση θα περιμενω νεα ως τοτε ...
φιλια
Δε στο κρύβω, αρχικά σε είχα "μισήσει"... Ποιά είναι αυτή με το υφάκι της, είπα; Πόσο λίγο σε ήξερα!
Από εκείνη τη μέρα, πέρασαν σχεδόν 3 χρόνια και πίσω από τις "υστερίες" και τα (πολλά) νευράκια, ανακάλυψα μια βασανισμένη ψυχούλα σε αναζήτηση (σαν τη δική μου) που όπως και τότε τη βλέπω ακόμα να "τυραννιέται"...
Σου είχα εκμυστηρευτεί πως θα βρούμε κι εμείς το δρόμο μας κάποια μέρα δε μπορεί, αλλά... έτσι κι αλλιώς ό,τι κι αν πω, περνάω πάντα απαρατήρητη στη ζωή μου ~story of my life!~. Τώρα πια δεν ξέρω...
Ούτε για ΄μένα ξέρω...
:(
Απλά (άλλη) μια πληγωμένη από τη ζωή 'ανώνυμη' γνωστή σου (i hate this word, but its true)
Σεργιούλη, Καλημέρα.
Δεν ειμαι σίγουρη οτι κατάλαβα τι εννοείς. Μπορείς να ρωτήσεις με περισσότερες λεπτομέρειες ?
Φιλιά.
Ανώνυμη καλημέρα.. Νομίζω ότι κατάλαβα..Σε φιλώ πολύ.
Μα τι περίοδος είναι αυτή? Να τη χαρακτηρίσω επιεικώς μεταβατική για να μη πω τίποτα άλλο...
Κάπως έτσι βγαίνουν κι οι λέξεις εδώ. Είναι αληθινές όμως, κάτι είναι κι αυτό, κάποιο αντίκρυσμα θα'χει, δε μπορεί. :)
Άντε, καλά να περνάς baby. Χαθήκαμε είναι η αλήθεια, αλλά είναι ό,τι να'ναι αυτό το κωλοδιάστημα. Άντε, να οργανωθούμε σιγά σιγά. Μμμμ... και ξεκινάνε και κάτι ωραία πραγματάκια τέλος Οκτώβρη στο Badminton, λες να πάμε?? :)))
Φιλιά πολλά!
μακάρι να έριχνε μια βροχή και να τα ξέπλενε "όλα".
Υπάρχει, άραγε, καθαρτήρια βροχή;
καλημέρες
Ναι ρε Στέλλα, έτσι είναι. Το έχω νοιώσει, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.
ναι, ρε γαμώτο...
κι οταν δεν μπορεις πια να κλαψεις;;εχει φαρμακο;πχ κατι που να προκαλει δακρυα;ετσι για να εχω την χαρα να αδειασω κι εγω..
φιλι!!
dcdούλη μεταβατική μεταβατική..Χαθήκαμε δε λες τιποτα. Τι κανετε βρε !! οσο για το badminton και βεβαια ναι !φιλιααααα
spyro μου ναι.. η βροχή είναι πάντα καθαρτήρια..
desaki μου φιλί !
x καλώς το...
feggarenia μου οχι, φάρμακο δεν υπάρχει.. Θα ερθει μονο του μη το πιέζεις. όλα τα πράγματα εχουν την ώρα τους..παρε ενα φιλί..
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους !
Ω ναι...
Ξαλαφρώνεις. Για λίγο
Μέχρι την επόμενη φορά.
Δεν είναι κακό.
Καθόλου.
Έτσι γινόμαστε πιο ανθρώπινοι.
Νιώθουμε μέχρι το σκοτεινό βάθος.
Που μερικές φορές ζαλίζει.
Και μπερδεύει.
Παραμένουμε όμως πιο ανθρώπινοι.
Κι ας την πάρουμε την τούμπα.
Από τη ζάλη.
Το πολύ πολύ, να βάλουμε τα χέρια μπροστά, να σηκωθούμε, να σκουπίσουμε τα αίματα και να συνεχίσουμε.
Φυσικά.
Φιλάκι
Ένα γερό κλάμα χρειάζεται που και που..
Υπάρχουν κατι μέρες Βροχής για όλους μας,λογία που ποτέ δεν ειπώθηκαν...δάκρυα που δεν έφτασαν ποτέ στο χώμα,σε μια πρόσφορη γη για να ανθήσουν.
εμείς οι ίδιοι τους κόψαμε την πορεία προς την πτώση τους και την καρποφορία ίσως ανίδεοι,ίσως γνωρίζοντας πως δεν αξίζει αυτό το δάκρυ να ανθήσει σε ένα όμορφο λουλούδι.
Το ουράνιο τόξο ,μετά από μέρες βροχής δεν αργεί...για κανέναν...σαν τρένο πάντα στην ώρα του μας παίρνει σε ένα ταξιδάκι για την επόμενη μέρα βροχής...όμως όταν έρχεται,εκείνα τα χρώματα που το απαρτίζουν είναι το λουλούδι που δεν άνθησε...όσο και αν το σώμα προσπάθησε,έπεσε,κατέρρευσε,άγγιξε την γη και ένιωσε την μοναξιά να το αγκαλιάζει.
Φιλικά.btw αν θελεις κοίτα και το μπλοκ μου και αν σου αρέσει μπορεις να περνάς.
Δημοσίευση σχολίου