Πρωινό όνειρο..

Κάτι τέτοιες μέρες κάθομαι στο γραφείο μου και ονειρευομαι. Σαν να βρίσκομαι αλλού.Έχω βγεί μόλις απο την θάλασσα και κάθομαι στην πετσέτα μου κάτω στην άμμο. Ακούω Juan Jose Mosalini - Volver νομίζω το λένε το τραγούδι. Άνθρωπος των άκρων είμαι.. Καμιά φορά δεν αντέχω τον εαυτό μου. Φοράω τα γυαλια μου και κοιτάω τον ήλιο κατάματα.Είμαι μόνη και το απολαμβάνω. Η μουσική χορεύει στ' αυτιά μου και ο ήλιος μου χαιδεύει το πρόσωπο. Ανάβω τσιγάρο. Παραγγέλνω παγωτό κεράσι (το αγαπημένο μου) και νερό.. πολύ νερό. Κρύο. Βγάζω το μπλόκ απο την τσάντα μου και μια κασετίνα γεμάτη ξυλομπογιές. Αρχίζω να ζωγραφίζω. Τη θάλασσα. Τον ουρανό. Τη ζωή μου. Την κάνω θαλασσιά, ροδί, κόκκινη. Ζωγραφίζω κι ένα καράβι να με πάρει μακριά. όχι μεγάλο..Μαζεύω κοχύλια και τα κολλάω στην ζωγραφιά μου για να είναι πιο αληθινή.Μαζεύω πέτρες να τις πάρω στο γραφείο για να θυμάμαι.. Μαζεύω εικόνες, μυρωδιές να τις βάλω στο κουτάκι μου. Μαζεύω σαν τότε που γεμίζα την τσαντούλα μου κοχύλια, μαγικά κοχύλια και πετρούλες απο την παραλία και τελικά η τσάντα ήταν πιο βαριά απο μένα. Άλλα τα έβαζα στο γραφειο, άλλα τα έκανα σελιδοδείκτες, άλλα κρεμαστά στο λαιμό ή βραχιόλια, άλλα τα έδινα στα παιδάκια για βραβείο αν έκαναν κάτι καλό τον χειμώνα για να θυμούνται πως το καλοκαίρι θα ξανάρθει..Τρώω το παγωτό μου, πίνω ένα μεγάλο μπουκάλι κρύο νερό και ξαναμπαίνω στη θάλασσα.

Καλημέρα σας κι ευχαριστώ για την παρέα στο όνειρο..