Καμιά φορά..

Καμμιά φορά θα ήθελα η ζωή μου να είναι ένα παραμύθι..

Ενα παραμύθι σαν κι'αυτά που γράφει ο Τριβιζάς.
Να ζώ στην Πολιτεία Με Όλα Τα Χρώματα Εκτός Απο Το Ροζ ή στο Νησί των Πυροτεχνημάτων.

Να ταξιδεύω κι εγώ στην άκρη του κόσμου μαζί με τον Αλέξη Πτωτιστή και να προσπαθώ να βρώ το χαμένο όγδοο χρώμα του ουράνιου τόξου..

Καμιά φορά θα ήθελα να ήταν αλήθεια πως υπάρχει το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο (ξέρετε αυτό το τηλεσκόπιο σε συνδυασμό με ηλεκτρική σκούπα που ρουφάει τα αστέρια και τα κάνει γιρλάντες) για να στολίσω όλο τον κόσμο με αστερογιρλάντες και η χαμαιλεοντική μπογιά που αν βάψεις το δωμάτιο σου μ'αυτή αλλάζει κάθε μέρα χρώμα ανάλογα με το όνειρο που έβλεπες. Και έτσι να έχω κάθε βράδυ χαρούμενα όνειρα, και το δωμάτιό μου να είναι μπλέ με άσπρες ρίγες ή ρόζ με κόκκινες καρδούλες.

Καμιά φορά θα ήθελα να ήταν αλήθεια πως υπάρχει ο αναδρομικός καθρέφτης που σε κάνει όπως ήσουν πριν απο 10 χρόνια ..




Καμιά φορά θα ήθελα να γράψω για όλες αυτές τις εικόνες που πλημμυρίζουν το μυαλό μου, για όλα τα λόγια που έχω κρατήσει σε μια γωνίτσα, για το κουτί μου με τα αναμνηστικά που το ανοίγω σχεδόν κάθε φορά που είμαι στενοχωρημένη μα δεν μπορώ..