Δεν θέλω..

Δεν θέλω να μου κάνεις "χάρες". Τον λόγο τον λένε "αξιοπρέπεια".
Δεν θέλω να μου δείχνεις ότι "το κάνεις για μένα". I've got news for you. Δεν το κάνεις για μένα. Για σένα το κάνεις.
Δεν θέλω να θεωρείς ότι ειμαι δεδομένη. Δεν είμαι. Όχι μόνο για σένα. Ούτε για μένα δεν είμαι.
Δεν θέλω να με ρωτάς "τι θα κάνεις μαζί μου". Μεγάλο παιδί είσαι. Πράξε ανάλογα.
Δεν θέλω να είμαι η "υποχρέωσή" σου. Αν το νιώσω ποτέ θα φύγω και δεν θα το καταλάβεις καν.

Αν θέλεις να μου "δίνεις" κάτι μη το χτυπάς.
Αν θέλεις να κάνεις κάτι για μένα πίστεψέ με θα το καταλάβω.
Αν θέλεις να μ'αγαπάς οκ. Αν πάλι όχι, πάλι οκ.
Αν θέλεις να με βλέπεις είναι απλό. Βρες χρόνο. Δικό μου χρόνο.
Αν θέλεις να σ'αγαπώ πάλεψέ το αλλιώς έφυγα.

Αξιοπρέπεια, όχι εγωισμό. Αξιοπρέπεια το λένε... Οκ ?

Και συνεχίζω..

Δεν θα αρχίσω τα μπινελίκια που χρωστάω στους διάφορους (λόγω της ημέρας Αντωνάκη μου, λόγω της ημέρας).
Δεν θα πανικοβληθώ που απο στιγμή σε στιγμή ο φτωχός πλην άτιμος πλην σκληρός βιοπαλαιστής του προηγούμενου ποστ μπορεί να μου κόψει το ρεύμα.
Δεν θα διαμαρτυρηθώ για τις δημόσιες επιχειρήσεις ταλαιπωρίας, ούτε για τον τρόπο αντιμετώπισης όσων δουλεύουν σ'αυτές σε εμάς τους υπόλοιπους - τους πληβίους- που δεν είχαμε την ανυπέρβλητη "τύχη" να δουλεύουμε σ'αυτές.
Δεν θα τσατιστώ που το σπίτι μου έχει καταλήξει ξενώνας (το τηλέφωνό μου μάλλον το διανέμει ο ΕΟΤ σε απόρους, χωρισμένους και λοιπές κατηγορίες αναξιοπαθούντων).
Δεν θα βάλω τις φωνές που και η μύγα που πετάει εδω μέσα φταίω εγώ που την άφησα να μπει.
Δεν θα τσιρίξω που φοράω βρεμμένο παντελόνι απο το πρωί (δεν πρόλαβε να στεγνώσει γιατί το πίσω μπαλκόνι που απλώνω ήταν απροσπέλαστο λόγω ενός αναξιοπαθούντος (βλ. πιο πάνω) και έτσι άπλωσα στο μπροστά.
Και ο κατάλογος είναι ατελείωτος λέμε. Όοοοχι.. θα κρατήσω την ψυχραιμία μου σαν καλό κορίτσι. Που θα πάει όλα θα γίνουν καλύτερα.
ΕΕΕΕ ??? Δεν θα γίνουν ??

Αθηναααααααα....

Αθηνάααααα... που έλεγε και η Καρέζη στην ελληνική ταινία με τον Αλεξανδράκη.

Σημερινό συμβάν.

Έρχομαι το πρωί στη δουλειά μες στην καλή χαρά (που λέει ο λόγος). Κάθομαι πίνω το καφεδάκι μου και δουλεύω αμέριμνη. Χτυπάει το κουδούνι. Βλέπω απο την κάμερα ένα νεαρό ο οποίος κρατάει στα χέρια του χαρτιά. Τι θα σκεφτόσασταν εσείς ?? Κούριεεερ. Αμ δε !! Αν νομίζετε ότι ήταν κούριερ την πατήσατε. όπως και εγώ άλλωστε.. Τέλος πάντων πάμε στην επόμενη φάση. ώρα 11.30 π.μ.
Σηκώνομαι ανόρεχτα να πάω να ανοίξω. Ακολουθεί η εξής συνομιλία :
-Γειά σας
-Γειά σας
- ορίστε. (λέω εγω το βόδι)
- είμαι απο την Δ.Ε.Η. και ήρθα να σας κόψω το ρεύμα (μου λέει ο νεαρός)
- Τάβλα εγω. Σορρυ, Γουάτ,
Εδω μια στάση για να σας πω ότι εμείς είμαστε ένα γραφείο το οποίο προσέχει ιδιαίτερα τις υποχρεώσεις του. ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ εξοφλούνται μέσω Τραπέζης απο λογαριασμό του γραφείου ο οποίος παρακολουθείται τακτικότατα για να μην μένει απο χρήματα.
Συνεχίζω.
είχαμε μείνει εκεί που εγώ είμαι τάβλα. ΄
-Περάστε μέσα (του λέω η ανόητη)
-Κυρία μου (μου απαντάει) (κεριά και λιβάνια ανάψαν στο κεφάλι μου) τι μέσα να περάσω. Εγω σας είπα ήρθα να σας κόψω το ρεύμα.
- Εντάξει φίλε μου εννοήσαμε (αυτό δεν το είπα). Μα ξέρετε κύριε, ο λογαριασμός του γραφείου εξοφλείται αυτόματα απο τραπεζικό λογαριασμό και έλεγξα προχθές. Μήηηπως κάνατε κάποιο λάθος ?
- όχι κανένα λάθος. Εδώ λεει ότι χρωστάτε 2.750 ευρώ.
-Δευτερη τάβλα εγω !! και ξανά σορρυ ? γουάτ ?
Η συζήτηση που ακολούθησε (απο μεριάς μου τουλάχιστον)δεν μπορεί να μεταφερθεί καθότι είναι παντελώς ακατάλληλη για ανηλίκους - μη σου πω και για ενηλίκους).
Πάραυτα πείθω τον νεαρό πλην όμως σκληρό υπάλληλο της ΔΕΗ (ο οποίος μετά αποκάλυψε ότι δεν ειναι υπάλληλος της ΔΕΗ αλλα μιας εταιρείας στην οποία αναθέτει η ΔΕΗ αυτές τις δουλειές) και τηλεφωνώ στο 5ψήφιο νούμερο της ΔΕΗ, όπου μια ευγενική φωνή με ενημερώνει πως ΜΑΛΙΣΤΑ αυτός ειναι ο λογαριασμός. Στη δε ερώτησή μου "μα εμείς πληρώναμε 150 - 200 το πολύ" η απάντηση ήταν η εξής "και που ξέρω εγω κυρία μου τι συσκευή βάλατε και σας έκαψε όλο αυτό το ρεύμα.. κλακ (όπου κλακ το κλείσιμο του τηλεφώνου απο την ευγενική φωνή).

Κάπου εδώ έχω αρχίσει και ανεβάζω θερμοκρασία. Τηλεφωνώ λοιπόν στο αρμόδιο υποκατάστημα της περιοχής όπου μιλάω με τον υπεύθυνο (πολύ καλός για να μην τα βγάλουμε όοολα πια στραβά) ο οποίος με ενημερώνει ότι εδω και 5 χρόνια που έχουμε μετακομίσει στο γραφείο αυτό πληρώναμε λέει ΈΝΑΝΤΙ και η μέτρηση έγινε (για τα 5 χρόνια) πριν απο λίγους μήνες. Εδω συμπληρώνω ότι δεν έχουμε λάβει λογαριασμό της ΔΕΗ το τελευταίο τετράμηνο αλλά για τους λόγους που εξήγησα πιο πάνω δεν ανησυχήσαμε (κακώωωως).

Ο νεαρός (πλην όμως σκληρός) υπάλληλος της ΔΕΗ (μέχρι εκείνη την ώρα) μου δηλώνει καθίμενος απέναντί μου ότι θα πάει να κόψει ένα άλλο ρεύμα και μου αφήνει το τηλέφωνό του να τον πάρω να περάσει να δει την απόδειξη.

Το αφεντικό μου, να σας πω πως δεν είναι εδώ, και η επικοινωνία μαζί του είναι αδύνατη, τουλάχιστον για την ώρα) Ούσα ταβλαρωμένη αποφασίζω να παρακαλέσω Θεούς και δαίμονες (όπου δαίμονες ο νεαρός πλην σκληρός) να μας αφήσουν μέχρι την Τρίτη το ρεύμα και να πάμε να το πληρώσουμε τότε. Ο κύριος της ΔΕΗ (ο καλός) συμφωνεί αν συμφωνήσει και ο νεαρός (διότι λέει είναι στο χέρι του).
Τηλεφωνώ στον νεαρό να περάσει απο εδω. Ώρα 12.47.
Μου κάνει κόνξες στο τηλέφωνο τύπου "ξέρετε σε τι ταλαιπωρία με βάζετε τώρα, και εγώ απο αυτά πληρώνομαι, και απο που θα πληρωθώ εγώ τωρα και ακολουθεί και τριήμερο". Αργώ μεν πιάνω το υπονούμενο δε.
Του λέω με νόημα να περάσει απο δω για να τα βρούμε.
Σε 3 λεπτά είναι εδώ.
Του εκθέτω την κατάσταση και εκείνος ξαναβάζει την κασσέτα "ρε κοπελιά (χρρρμμφφφ) καλά καταλαβαίνω αλλά εγω τωρα απο που θα πληρωθώ". Προσφέρομαι λοιπόν, να τον πληρώσω εγώ. Μου κάνει κόνξες εγκέν τύπου "δε θέλω δε θέλω που'ν το χέρι σου" ενώ ταυτόχρονα αρπάζει τα 50 ευροπουλάκια που βγάζω απο την τσάντα μου και τα χώνει στο παντελόνι. τραβάει μια σημειωσούλα ότι δεν μας βρήκε και φεύγει!!

Επειδή αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση λόγω σύγχυσης να αναπτύξω τα επιχειρήματά μου και να πω τα δέοντα για την ΔΕΗ, τις εταιρείες, που συνεργάζεται, τον φτωχό πλην άτιμο νεαρό παύλα σκληρό τύπο κουλουπου, παρά μονο ήθελα να πω τον πόνο μου θα ανακράξω πάλι..

Αθηνάααααααα !!!!!

Tα λόγια πετούν..

Τα λόγια πετούν.. τα γραπτά μένουν λέει..
Σήμερα εγώ αιωρούμαι όλη μέρα. Αιωρούμαι απο πάνω μου. Σαν να με βλέπω απο ψηλά είναι.. Βλέπω την πεταλουδίτσα που έχω κρεμάσει πάνω στην οθόνη μου, το ποτήρι με τον καφέ μου..κινητά, λεφτά, (το γραφείο μου ειναι άθλιο..την Άρτα και τα Γιάννενα έχει πάνω του). Είμαι κουρασμένη, μου λείπει ύπνος (καθώς και άλλα σημαντίκά πράγματα αλλά δεν το κάνω θέμα), είμαι αγχωμένη και σε λίγο που θα φύγω θα είμαι και βρεγμένη.. Τέλος πάντων, είπαμε, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα.
Έχω μια διάθεση να γελάσω και να κλάψω ταυτόχρονα.. ΑΑΑΑ δεν πάω καλά.
Αντε πάω να ξεκουράσω το πονεμένο μου κορμί (!!) πριν σαλτάρω εντελώς.
Καληνύχτες

Σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα..

Σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα και επανήλθαμε στα φυσιολογικά μας (όποια και αν είναι αυτά).

Σκοτεινή μέρα που όμως δεν φέρνει σκοτεινές σκέψεις..Απο αύριο λένε ο καιρός καλυτερεύει. Για να δούμε..

Καλή σας μέρα.

Άκου..

Άκου. ή αλλιώς Listen που λέει και η Beyonce. Tον τελευταίο καιρό με έχεις κυριολεκτικά μαμήσει. Την μια δεν μπορείς γιατί αυτό, την άλλη γιατί εκείνο και την παράλλη γιατί τούτο. Σου πέρασε μήπως απο το μυαλό ότι ουδείς αναντικατάστατος ? Ω ναι σου πέρασε ! γιατί πετάς κάτι σχολιάκια μαλακισμένου τύπου και μετά τα γυρνάς σε γλυκόλογα τύπου "μωρό μου" και "χαρά μου".
Και για να ξεκινήσουμε απο τα εύκολα. Βασικά ρε φίλε αν θέλεις να γλύψεις γλύψε ένα μαγκνουμ, που λέει και η διαφήμιση. Εδω πέρα οι μαμακιούλες δεν περνάνε εύκολα ή μάλλον δεν περνάνε καθόλου. Η είσαι Χίλτον ή είσαι πανσιόν με 5 δωμάτια εντάξει ? Κι αν είναι Χίλτον γιατί μας έχεις τρελλάνει στη φρυγανιά ? Εμείς είχαμε συνηθίσει στο κρουασανάκι έτσι ? Που το πας το κρουασάν και σε μας πετάς μια φρυγανίτσα ? Το λεπόν και για να το τελειώνουμε το θέμα γιατί δεν τα μπορώ αυτά τα αθλήματα, με κουράζουν, ή που θα συνέλθεις σούμπιτος ή που θα αρχίσεις να τρέχεις το κατοστάρι με αδιευκρίνιστες συνέπειες. Οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους σλας εραστές σλάς συνεργάτες σλας σλας και πάει λέγοντας. Δεν μου πολυπάει το φύκι για μεταξωτή κορδέλα εμένα, μου χαλάει το μαλλί ! Πλας το φύκι το έχουμε φάει κατά κόρον στο ένδοξο παρελθόν οπότες το καταλαβαίνουμε με τη μια και επίσης έπαψα να είμαι στο one man show ακα καψούρα. So κάνε τα κουμάντα σου. Έλαααααα λέωωωω.
Δεν προχωράμε τώρα.. Τρέχουμεεεεε


Υ.Γ. Και μάθε να ξεχωρίζεις το "καλή" απο το "μαμάκας"

Υ.Γ.2. Μια φίλη μου λέει "αν είναι να μας πηδήξεις να μας το πεις να έχουμε κάνει κι ένα ντουζάκι πρώτα"

Υ.Γ.3. Τα υποκοριστικούλια των κακών λέξεων είναι για χάρη του Γκούγκλη.

Καλημέρες..

Οι φωτογραφίες είναι "μάλλον" όλες απο το Flickr. Δεν είμαι σίγουρη (ου γαρ έρχεται μόνον..).

Για λίγο χρώμα στη μέρα μας..

Μπερδεμένες σκέψεις Νο. τάδε ξαναμανά

Ένας φίλος μου μου είπε κάποτε ότι η συμμετοχή νικάει και πρέπει να χειροκροτείται. Τα κύπελλα είναι για το παγωτό και οι δάφνες για την μαγειρική.

Δεν του απάντησα. Δεν ήξερα τι να του πω. Όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να κερδίσω κύπελλα και δάφνες. Παραδόξως εμένα δεν με χειροκρότησε κανένας για την συμμετοχή μου. Μόνο για τα κύπελλα και τις δάφνες..

Είμαι ακόμη στη δουλειά.. συμμετέχω αλλά δεν κερδίζω. Μάλλον χάνω. Συνέχεια χάνω..

Καλή σας νύχτα.

Σκόρπιες σκέψεις Νο. τάδε συνέχεια..

Κόλπο. Μένεις στην κορυφή της σκάλας και βλέπεις τη θέα η οποία δεν είναι πάντα καλή έτσι ? Όμως, απο την άλλη μεριά, ποιός σου απαγορεύει να τη βλέπεις όπως θέλεις εσύ ? Ας πούμε βλέπεις μπροστά σου μια πολυκατοικία, γιατί να βλέπεις την πολυκατοικία και όχι αυτό που θέλεις εσύ να δεις ? Μπορείς αντ'αυτής να δεις τον ήλιο που βγαίνει μέσα απο τα σύννεφα αυτή τη στιγμή και σου κάνει παιχνίδια. Και να του κλείσεις και το μάτι.
Η προσωπική ευτυχία του καθενός μας δεν είναι τελικά τόσο πολύπλοκη. Αρκεί να μην ξεχνάμε να ονειρευόμαστε και να μπορούμε να έχουμε διαφορετική οπτική γωνία των πραγμάτων.

Υ.Γ. Δωράκι το χεράκι που ζωγραφίζει σύννεφα. Διφορούμενο.
Y.Γ.2. Η φωτογραφιούλα απο το Flickr, χρήστης Delacorr.

Σκόρπιες σκέψεις Νο.. τάδε

Καμιά φορά νιώθω τη μία μέρα συνέχεια της άλλης. Μου λείπουν πράγματα που για άλλους είναι δεδομένα. Μεγαλώνω και δεν το αντέχω πιά. Βαριέμαι..
Κάποια πράγματα στη ζωή είναι πολύ απλά. Άλλα πολύ πιο δύσκολα απο ότι φαντάζεσαι. Έτσι καταλήγεις να φοράς ένα ζευγαράκι παπούτσια περιπάτου και να αναγκάζεσαι να σκαρφαλώνεις σε βράχια.
Καμια φορά φοβάμαι. Γιατί δεν μπορεί αυτό το συναίσθημα μόνο φόβος μπορεί να είναι. Απομακρύνομαι. Δεν είμαι εύκολος άνθρωπος το ξέρω.. Αυτοί που με αντέχουν το ξέρουν καλυτερα απο μένα.. Σκέφτομαι γρήγορα, γράφω γρήγορα, μιλάω γρήγορα. Σαν να φοβάμαι μη μου φύγει η στιγμή. Δεν κατεβάζω το κεφάλι εύκολα κι αυτό καμιά φορά έχει μεγάλο κόστος.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις τη ζωή σου ακριβώς (ή έστω περίπου) όπως τη θέλεις ? Ή καμιά φορά ίσως είναι καλύτερα να αποδέχεσαι τα πράγματα όπως ακριβώς είναι ?
Άλλαξα τσιγάρα.. Pall Mall κόκκινο. Και τα προηγούμενα κόκκινα ήταν. Έχω μια εμμονή με το κόκκινο. Μου αρέσουν τα κόκκινα νύχια ας πούμε..
Η διάθεσή μου ανεβοκατεβαίνει σκάλες..

Συνεχίζεται.. πάλι..

Δευτεριάτικη διάθεση..

Κακή διάθεση. Δευτεριάτικη. Πάει να με ρίξει κάτω μα δεν την αφήνω.

Kαι αν σκοτεινιάζει ο ουρανός εγώ προσπαθώ να δω μέσα απο τα σύννεφα μια ακτίνα ήλιου. Εντάξει, δεν τα καταφέρνω πάντα και φαίνεται, αλλά τις πιο πολλές φορές όμως τα καταφέρνω..
Αισιόδοξη ? Μάλλον. Απαισιόδοξη πάντως όχι. Αρνούμαι αυτό το συναίσθημα πέρα για πέρα. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η απογοήτευση είναι μεγαλύτερη αλλά δεν πειράζει. Επιμένω.. Καλώς ή κακώς επιμένω. Και ξέρετε τι λένε για τον επιμένων έτσι ?

Υ.Γ. Άκουσα σε ένα τραγούδι "η μοναξιά πονάει πιο πολύ ή η επαφή". Καταλήγω πως πονάει η επαφή.. Η τουλάχιστον έτσι νομίζω. Εσείς ??

Χαμογελάκι..

Θέλω να βάλω χαμογελάκια στις τσέπες μου και να βγώ στους δρόμους.
Να έχω κέφι και να τα μοιράζω απο δω κι απο κει..

Ελεοςςςςς

Θα κάνω φόνο σήμερα !! Θα κάνω φόνο και θα πάω φυλακή για ..ζωοκτονία !
Θα σκοτώσω το αφεντικό μου. Περιγραφή : Ξανθιά middle age (και λίγο παραπάνω) γκόμενα, αγαμήτου και απάρτου γωνία, ντύσιμο 25αρας, για πρωινό ένα μπουκάλο ξύδι, ένα μετά το φαγητό κι ένα πριν κοιμηθεί, βάψιμο τύπου "να περάσω και δεύτερο χέρι αστάρι μανδάμ ?", αιλάινερ και κραγιόν αλα Robert Smith ! Βαριέται τα πάντα και αρέσκεται να τυρρανάει τους πάντες με πρώτη στο βάθρο την υπογράφουσα. Σήμερα, για να καταλάβετε τι εννοώ ήρθε στο γραφείο της στις 6 !!!! έκτοτε την έχει φάει η μ^%$#% (γιατί έχω και ανατροφή κατά βάθος), τσιρίζει σαν χαλασμένο ακορντεόν, ξινίζει τα μούτρα της με πρώτη ευκαιρία ότι και να της πω (σιγά είπαμε μανδαμ θα χαλάσει το μακιγιάζ), με έχει κάνει ένα δουλάκι (κοινώς αει φερ (απο το αει φέρ εκείνο, αει φερ το άλλο). Ξεχασα να σημειώσω ότι με κρατάει ΦΟΡ ΝΟ ΡΙΖΟΝ ΤΟ ΚΕΡΑΤΌ ΜΟΥ !!! Bαριέται να πάει σπίτι της (είπαμε πιο πάνω α στερητικό σε όλα) και ήρθε να παίξει με τα νευράκια μου. Γκρρρρρρ !!! 7.47 μ.μ. ΝΕΥΡΑΑΑΑΑΑΑ !
ΘΕΛΩ να πάω σπίτι μου καλέ ! όχι δεν είναι διαφήμιση της γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας ειμαι εγώ που οσονούπω βλέπω να αρχίζω τις τσιρίδες και τις γνωστές κλωτσιές σε έπιπλα του γραφείου (που έχουν ως μόνοαποτέλεσμα μελανιές κ.λ.π.).

ΕΡΩΤΗΣΗ : Τι κάνεις όταν το αφεντικό σου ειναι πιο δύστροπο κι απο τους δύστροπους, φτιάχνει το ωράριό του χωρίς να σε ρωτάει, σε τυραννάει με πρώτη ευκαιρία, τσιρίζει κ.λ.π. αλλα σε πληρώνει τόσα λεφτά που δεν θα βρεις εύκολα αλλού και επιπροσθέτως τα χρειάζεσαι απαραιτήτως ???

Σκόρπιες σκέψεις πάλι..

Ένα κεράκι αναμένο δίπλα στην οθόνη του υπολογιστή. Για το τσιγάρο. Καλοκαίριασε.. Ένα τζιν με τόνικ θα το έπινα τώρα αλλά ποιός κατεβαίνει να αγοράσει. Πίνω παγωμένο νερό με μια φέτα λεμόνι. Φοράω κοντομάνικα πολύχρωμα μπλουζάκια. Φούξια, γαλάζιο, κίτρινο. Φέτος τα χρώματα είναι της μόδας. Εγώ τα φορούσα πάντα. Μέσα στο σπίτι. Εξω δύσκολα. Δεν ειναι καλό να δείχνεις πως είσαι "χρωματιστός". Μόνο σ'αυτούς που αγαπάς.. Παλιά αλλιώς. Τώρα αλλιώς. Μεγαλώνοντας χάνουμε την εμπιστοσύνη στους άλλους. ολο και πιο δύσκολα εμπιστευόμαστε. Επιλογή το λένε ? δεν ξέρω..Γαλάζιοι τοίχοι γύρω γύρω. Η νύχτα έξω όμορφη να περιμένει.. Ότι έχεις να της δώσεις.
Γυρίζουν διάφορα στο μυαλό μου αλλά με τέτοια ταχύτητα που δεν τα συγκρατώ όλα να τα γράψω. Και πρόσωπα.. θυμάμαι, σκέφτομαι.. δεν μελαγχολώ. ολα για τους ανθρώπους είναι. Και τα καλά και τα κακα.. Και απο τα κακά ακόμη κάποιο λουλούδι άνθισε.
Θα σηκωθώ και θα πάω να βγάλω τα ρούχα μου για αύριο σε λίγο. Θα διαλέξω χρώματα να φορέσω και ένα μεγάλο χαμόγελο. Αληθινό. Μακραίνει τη ζωή το χαμόγελο. Και το γέλιο. Μα δεν το έχουμε συχνά.. Κακώς..
Σήμερα πήγα βόλτα στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα.. Πολύ καιρό είχα να το κάνω. Πολύ καιρό είχα και να διαλέξω χρωματιστά ρούχα. Μα θα το κάνω τώρα. Θα βάψω και τα νύχια των ποδιών με εκείνο το ροζ-φούξια που έχω πάρει.
Καλοκαίρι..

Μαμά μου..

Μαμά μου, σ'ευχαριστώ για όσα μου έδωσες, για όσα μου χάρισες. Γιατί ήσουν εσύ και ήσουν ήλιος λαμπερός. Και τώρα ακόμη που δεν είσαι εδω, ακόμη και τώρα με φωτίζεις μαμά μου.. Να προσέχεις εκεί που είσαι. Και να περνάς καλά. Α και μαμά ?? Να με σκέφτεσαι που και που..Σε φιλώ γλυκά.

Θέλω να πάω μια μεγάλη βόλτα..

Θέλω να πάω μια μεγάλη βόλτα..
Να είναι απόγευμα την ώρα που πέφτει ο ήλιος.. Να περάσω απο την παλιά μου γειτονιά εκεί που μεγάλωσα.. Να δω το παλιό μου σπίτι. Μια υπέροχη μονοκατοικία που τώρα είναι εργοστάσιο. Να περπατήσω στους δρόμους που περπατούσα μικρή. Να ξαναδώ το παλιό μου σχολείο.. πέτρινο μεγάλο, επιβλητικό.. Να θυμηθώ την εφηβεία μου, να περάσω απο την πλατεία που συναντούσα τον πρώτο μου έρωτα και να καθήσω στο παγκάκι που του έδωσα το πρώτο μας φιλί..
Θέλω να πάω μια μεγάλη βόλτα.. προς τα πίσω.. Να θυμηθώ, να μυρίσω αρώματα παλιά, να δω εικόνες που μου έχουν λείψει..
Θέλω να πάω μια μεγάλη βόλτα.. στο μέρος που περνούσα τα καλοκαίρια μου όταν ήμουνα μικρή.. εκεί που γλενούσα τη θάλασσα και ήμουνα ξένοιαστη και φωτεινή..
Εκεί που έζησα τα πρώτα καλοκαιρινά σκιρτήματα..
Θέλω να πάω μια μεγάλη βόλτα..Προς τα πίσω..

ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου


Παντελής Θαλασσινός

Tα όμορφα Σαββατοκύριακα όμορφα καίγονται..

Ναι ναι, όλα μου τα όνειρα και οι ελπίδες για ένα σ/κ ξάπλα στον καναπέ έγιναν σκόνη και μπούρμπερη.. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα πω ότι την κατάσταση έσωσαν 4 μαργαρίτες μεγέθους extra large χθές βράδυ αλλιώς θα είχαν συμβεί τα εξής : α)θα είχα κάνει φόνο (διπλό ή τετραπλό), β) θα με μαζεύανε τα παιδάκια με τα γιλεκάκια (αυτοί που κουβαλάνε μαζί τους μια ωραία ρομπίτσα λευκούλα ??) και γ) θα έκανα το σπίτι λαμπόγυαλο (πράγμα που δεν συμφέρει κανέναν διότι επιφέρει εκτός επο επιπλέον σκούπισμα κ.λ.π. και εξτρα έξοδα αντικατάστασης των σπασμένων).
Και ανακεφαλαιώνω, το Σ/Κ μου ήταν άθλιο, κουραστικό εξαιρετικά με αποτέλεσμα να έχω φέρει απλά το σώμα μου στη δουλειά σήμερα. Η σάρκα θέλει το μεν πνεύμα ασθενεί και αρνείται λέμεεεε.


Αντε Καλημέρες και Καλή εβδομάδα

Ουφ..

Έχω λιώσει απο το πρωί μπροστά στον υπολογιστή, μπροστά στα μάτια μου (τα όμορφα τα τσακίρικα) έχω μια κουρτίνα με αστεράκια που ανεβοκατεβαίνουν (τσιγκιτιγκλόν), ούτε τουαλέτα δεν προλάβαινα να πάω, το γ^%$$#τηλέφωνο δε σταμάτησε να χτυπάει, (εκτός απο τους πελάτες είχα και τον αδελφό μου και την γιαγιά μου - λέμε όοολα τα λεφτά), το καλό μου (ιουυυυυ) αφεντικό είχε σήμερα γενέθλια οπότε μου φύγανε και ένα σωρό λεφτά για λουλούδια, έχω ακόμη να μαζέψω κάτι διάφορα οπότε αδύνατον να την κάνω με ελαφρά, τα σχέδια μου για το σ/κ ματαιώθηκαν λόγω έλλειψης χρημάτων (το κέρατό μου !!), εχθές κοιμήθηκα στις 3 οπότε έχω αρχίσει και βαδίζω και παραμιλώ τώρα. Ε αυτά !!!
Έλα έλα να φεύγουν οι πρωινοί. να τελειώσει κι αυτή η μέρα κι αύριο θα σαπίσω στον καναπέ λέμε !
Ουφ..

Να ντυθώ τον ήλιο ?

Να ντυθώ τον ήλιο να βγώ έξω ? Ακούω "ποιός έχει λόγο στην αγάπη" που έχει μουσικούλα χαρούμενη και μ'αρέσει. Γράφω μεθυσμένα λόγια λέει και τα κρύβω στα χαρτιά.. Ένα χαμογελάκι πάει να σκάσει μύτη. Να το αφήσω μπας και γίνει μεγαλύτερο ? Ψηφίζω ναι !
Ακολουθεί το summer wine..
Ακόμη προσπαθώ. Που θα πάει ? Δεν είμαι εδω ακόμη μα περπατάω κι έρχομαι. Δεν τρέχω, περπατάω.. Και προσπαθώ να κρατήσω ένα ρυθμό. Για να μην λαχανιάσω, να μην αγχωθώ. Ήρεμα σαν βόλτα..
Να ντυθώ τον ήλιο και να βγώ έξω ??

Κι όπως λέει κι ένας φίλος μου... Zeus got fucked ..

Παλιομέρα.. Σκέψεις και εικόνες που έρχονται και φεύγουν με ρυθμό σάμπα.. Κόκκινα πακέτα τσιγάρα απλωμένα στο γραφείο, (ναι καπνίζω σαν το μπουρί της σόμπας), καφές σε κόκκινο ποτηράκι (παραγγελία απ'έξω, βαριέμαι να φτιάχνω καφέ στο γραφείο). Τα e - mail πάνε κι έρχονται. Όλοι κάτι θέλουν σήμερα. Ωραία ρε φίλε κι εγώ θέλω αλλά δεν κάνω κι έτσι. Τι πάει να πει το θέλεις χθές ?? που είσαι στο χωράφι του πατέρα σου ??.
Τα κλειδιά μου παρατημένα απο το πρωί πάνω στο γραφείο με προκαλούν.. Μπααα.. Θα πήξω στη δουλειά έτσι κι αλλιώς.
Κοιτάω γύρω γύρω μπας και βρω απο που θα ξεκινήσω.
Ο ουρανός όλο και πιο γκρί γίνεται. Κακό αυτό απο τη μια καλό απο την άλλη. Τουλάχιστον αμα δεν έχει ήλιο δουλεύεις πιο εύκολα ενώ αμα σου μπαίνει απο το παράθυρο σε χαιδεύει και σου λέει έλα ??
Το χθεσινό λυπημένο βλέμμα παλεύω ακόμη να το εξαφανίσω. Κι ακόμη παλεύω να με βρώ κάπου. Απλά έχω την αίσθηση ότι είμαι σε καλό δρόμο.. :))

Και συνεχίζω..

Kαι συνεχίζω ακάθεκτη..
Δεν ζωγραφίζω πια, δεν έχω όρεξη. Μ'αγαπάς ? Σ'αγαπώ. Φτάνει ως εδω. Μην προχωράς, μη μιλάς άλλο. Δείξε μου τώρα. Δεν φτάνει μόνο να το λες έτσι ? Τα πρωινά που φτιάχνω καφέ σε περιμένω. Περπατάω καμια φορά, όχι συχνά είναι η αλήθεια μα μ'αρέσει όταν το κάνω. Διαβάζω πολύ. Μ'αρέσει κι αυτό. Θέλω μια αγκαλιά, ένα ηλιοβασίλεμα κι ένα φεγγάρι. Όλα δικά μου, για λίγο. Δεν ανήκω. Γιατί ? Έτσι. Λυπημένο βλέμμα ? Πόση εντύπωση μου έκανε. Μα αυτό είναι άλλο ποστάκι.. Με συνοχή και νόημα.Τωρα όχι, τωρα δεν έχω νόημα, ούτε συνοχή. Τώρα η ψυχή μου βγήκε και κάνει βόλτες. Σκέφτομαι πολύ. Έτσι νομίζω. Θα με βρω κάποια στιγμή. Η τουλάχιστον έτσι νομίζω..
ΘΕλΩ ΜιΑ ΑγκΑΛΙα, εΝα ΗΛιοΒαΣίΛΕμΑ κΑΙ ΕνΑ φΕγγΑΡι, ΟλΑ ΔικΑ μΟυ..

Μπερδεμένες σκέψεις..

Το ποστάκι αυτό γράφεται υπό τον ήχο του Down on my knees που δεν είναι καθόλου η περίπτωση μου το ομολογώ, αλλά μου αρέσει η μουσική και τα λόγια. Μου αρέσει πώς μπορείς να πεις σε κάποιον πόσο ανεκτίμητος είναι για σένα. Πόσο πολύτιμος.. Αν δεν ήμουν τόσο άχρηστη θα το έβαζα να ακούγεται στο μπλογκ αλλα είπαμε.. ΑχΡηΣτη !
Μ'αρέσει που έχει τη δύναμη να παρακαλέσει γονατιστή. Η αγάπη δεν έχει αξιοπρέπεια έτσι ? Αν δεν το κάνεις αυτό μια φορά στη ζωή σου δεν έχεις ζήσει τον απόλυτο έρωτα. Κάποιος μου είπε σήμερα πως έχω λυπημένο βλέμμα. Έχω. Και λοιπόν ? Τι να κάνω ? Λυπημένο βλέμμα.. So fucking what ? Κερδίζω και χάνω κάθε μέρα. Χαρίζομαι και χαρίζω.. Φοβάμαι και καμιά φορά. Οι εικόνες μου εναλλάσονται με τρελλή ταχύτητα. Στους δρόμους κοιτάζω τους ανθρώπους μέσα στα αυτοκίνητα. τους παρατηρώ. Περιέργεια ? Πες το κι έτσι..Γκρί ΡοΖ.. Λατρεύω την Αλκυόνη Παπαδάκη. Ακούω μουσική και όταν έχω κέφι τραγουδάω στο δρόμο. Μόνη μου είμαι. Σβηνω το φως και μετά το ξανανοίγω. Έχω ανάγκη μια μεγάλη αγκαλιά. Κάποιος να μου πει πως είναι εδω. Μου το είπε κάποιος.. Θέλω να το ακούσω ξανά. Κι ας μου ξαναπεί πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ας μου το πει μονο. Είμαι εδώ. Κι εγώ εδώ είμαι. Ξημερώνω και βραδυάζω. Down on my knees. Λυπημένα μάτια.. Εχω λυπημένη ψυχή μάλλον. Λυπημένο βλέμμα.. Ασε με θα με βρώ κάποια στιγμή.

Τα κοντομάνικα μπλουζάκια..

Έπλυνα και απλωσα τα κοντομανικα μπλουζακια. Γεματα με νερό στις ινες τους τα αφησα εκει να κρεμονται, να στεγνωσουν μια και η άνοιξη έχει υγρασία. Μπλουζακια με εντονα χρώματα, φωτεινα, ακριβά όπως θελω και προσπαθω να ορίσω την επιγεια πορεια μου. Η εναέρια ειναι απλά μια τρελλη γοητεία.
Εχεις κανει πιρουέτες στον ουρανο; Οχι; Το ξερω. Μπορεις όμως να φανταστεις τον εαυτό σου να τις κάνει; Αυτο δεν το ξερω και ίσως να ηθελα να το μαθω. Αλλά στα προσωπικα εαν δεν σου ανοίξουν την πόρτα δεν μπαίνεις. Ισως να την χτυπήσεις και να φύγεις.
Λέω πολλά, ξερω επίσης πολλά αλλά ζω με λίγα. Για να ονειρευομαι τα πολλά.
Απο τους ελάχιστους που μπορουν να μου τα δώσουν. Απλόχερα.