Δευτέρα, Απριλίου 30, 2007

Tελευταίο ποστ του μήνα..


Είμαι...

Είμαι απ'αυτούς που..

Μιλάνε πολύ και δυνατά, (πονοκέφαλος δηλαδή),

αγαπούν πολύ και δεν έχουν στο λεξιλόγιό τους το λίγο,

δεν φοβούνται τη μοναξιά μα την απολαμβάνουν,

δεν ειναι κάτι ιδιαίτερο στην εμφάνιση,

ενθουσιάζονται εύκολα και κάνουν τρελλές χαρές,

έχουν λίγους φίλους διαλεγμένους και μπορούν να κάνουν τα πάντα γι'αυτούς,

δεν λένε ψέμματα παρά μόνο αν υπάρχει ανάγκη,

αποζητούν το χάδι και την αγκαλιά όχι απο ανασφάλεια μα απο ανάγκη,

δίνουν το χάδι και την αγκαλιά απλόχερα σε όποιον το ζητήσει,

που είναι απίστευτα υπερήφανοι,

που δεν ζηλεύουν ποτέ και χαίρονται με την χαρά των άλλων,

που αντιδρούν σαν μικρά παιδιά με την πρώτη ευκαιρία,

που λατρεύουν τα χρώματα μα δεν τα φορούν ποτέ,

που δεν ντρέπονται να πουν "δεν ξέρω" και "συγγνώμη",

που χαμογελούν πολύ και εύκολα όταν ειναι ευτυχισμένοι,

που όταν τους δοθεί η ευκαιρία χαίρονται την κάθε στιγμή που τους δίνεται,

που μοιράζονται ότι έχουν και δεν έχουν με όποιον το ζητήσει,

που συγχωρούν πολύ πολύ εύκολα (και τις περισσότερες φορές τους βγαίνει σε κακό),

που δίνουν όχι μόνο 2η ευκαιρία μα και 3η και 4η,

που πείθουν τον εαυτό τους πως δεν έχουν ανάγκη κανέναν για να τα φέρουν βόλτα και πολύ συχνά τα καταφέρνουν,

που δεν είναι πολύ τακτικοί μα ξέρουν που είναι κάθε πράγμα,

που πιστεύουν πως το ποτήρι είναι μισογεμάτο και σχεδόν ποτέ μισοάδειο,

που παθιάζονται με ότι κάνουν,

που όταν αγαπούν τους αρέσει να το φωνάζουν,

που ακούν τους στίχους των τραγουδιών και τα αφιερώνουν κρυφά σ'αυτούς που αγαπούν,

που πιστεύουν στην δύναμη του ανθρώπου να κάνει τα πάντα,

που ζουν με τα πολλά μα και με τα λίγα με την ίδια ευκολία,

που κυκλοφορούν με τη φωτογραφική μηχανή στην τσάντα για να μην τους φεύγει καμία εικόνα,

που θυμούνται μόνο όσα δεν τους πονάνε (τα άλλα τα ξεθάβουν σε ειδικές περιπτώσεις),

που ειναι φύσει αισιόδοξοι,

που απογοητεύονται εύκολα,

που κλαίνε εύκολα και πολύ,

που χορεύουν μόνοι όταν ακούσουν το τραγούδι που τους αρέσει ή το τραγουδούν δυνατά χωρίς να τους νοιάζει αν ακουστούν,

που μπορούν μόνοι να πιούν καφέ ή να φάνε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα,

που όταν η ζωή τους γεμίζει γκρί παίρνουν έναν κουβά ροζ ή κόκκινο και τον πετάνε επάνω με δύναμη,

που αντιμετωπίζουν σχεδόν τα πάντα (ή που έτσι νομίζουν),

που έχουν όνειρα απραγματοποίητα μα αυτό δεν τους σταματάει απο το να κάνουν κι άλλα,

που έχουν ανοιχτές τις πόρτες για όλο τον κόσμο και τα παράθυρα να μπαίνει το φώς,


Και επανέρχομαι στο πρώτο... που μιλάνε πολύ.. έπρεπε να συμπληρώσω πως όταν πάρω φόρα δεν σταματάω εύκολα..



Υ.Γ. Φωτογραφία απο το flickr, χρήστης finvara

Καλή πρωτομαγιά.




Καλή πρωτομαγιά σε όλους σας..

Δευτέρα.. Ουφ...

Μ'επιασε η Άνοιξη..
Βαριέμαι φρικτά να δουλέψω, το μυαλό μου πετάει, τα χέρια μου αρνούνται να γράψουν ο,τιδήποτε άλλο εκτός απο αυτό, τα πόδια μου δεν θέλουν να σηκωθούν απο το γραφείο παρά μόνο για να βγούν απο την πόρτα του.
Κοιτάζω έξω απο το παράθυρό μου ένα κομματάκι ουρανό γαλάζιο.Μ'αρέσει το γαλάζιο χρώμα.. Μου φτιάχνει την διάθεση. Μ'αρέσει και το κόκκινο. Πολύ. Που πετάει πάλι το μυαλό μου ??? Αφήστε το καλύτερα..

Καλημέρες καθυστερημένες (δηλαδή Καλησπέρες). ::))

Κυριακή, Απριλίου 29, 2007

Κυριακή..


Πρωινός καφές στο μπαλκόνι.. Κυριακάτικο πρωϊνό

Απο τις μέρες που θα ήθελα το μπαλκόνι μου να βλέπει θάλασσα..
Και να έχει ένα μεγάλο παράθυρο να κάθομαι απο πίσω τις μέρες που δεν μπορώ να βγω στο μπαλκόνι..

Παρασκευή, Απριλίου 27, 2007

Kαλό Σαββατοκύριακο..


Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε. Γεμάτο ήλιους και χαμόγελα, αγκαλιές και χάδια, χουζούρι και χαρά..

Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

Η ζωή..

Συνήθως τα μεγάλα ψέματα αρχίζουμε να τ'ακούμε λίγο μετά που πατάμε το πόδι μας στον κόσμο. Όταν ήμουν μικρή άκουσα απο κάποιον να λέει πως "η ζωή είναι ένα παιχνίδι". Με την ψευδαίσθηση του ότι η ζωή είναι παιχνίδι με έπιασε τρελλή χαρά. Μετά άκουσα πως "η ζωή είναι ένα ταξίδι". Ενθουσιάστηκα και πάλι. Αφού η ζωή θα ήταν ένα ταξίδι τότε θα ήταν συνεχόμενες διακοπές. Λίγο μετά έμαθα και εγώ όπως όλοι στο σχολείο τον ορισμό της μεταφοράς και του συμβολισμού. Μετά, στην εφηβεία μου ερωτεύτηκα και ένιωσα πως η ζωή είναι κάποιος άλλος άνθρωπος. Πάει κι'αυτό πέρασε.

Στην πορεία της ζωής μου διαμόρφωσα την δική μου προσωπική άποψη περί του ορισμού της ζωής : Η ζωή είναι πράγματι ένα ταξίδι. Άλλοι ταξιδεύουν μόνοι, άλλοι ταξιδεύουν με παρέα. Άλλοι ταξιδεύουν γεμάτοι βαλίτσες και άλλοι με ένα μικρό σακβουαγιάζ που χωράει μόνο τα απαραίτητα. Άλλοι ταξιδεύουν με την χαρά του ταξιδιού και άλλοι σαν να μην ήθελαν να το πάνε αυτό το ταξίδι. Με κατεβασμένα μούτρα.

Στο ταξίδι μου, το δικό μου ταξίδι, κουβαλάω ένα νεσεσεράκι με τα απαραίτητα, ένα τετράδιο και έναν μαρκαδόρο κόκκινο. Για να γράφω τις αναμνήσεις μου. Να χρωματίζω το ταξίδι μου κόκκινο. Α και έναν ανεξίτηλο μαρκαδόρο (κόκκινος κι'αυτός) για να αφήνω και ένα σημαδάκι απο εκεί που περνάω. Έτσι θα ξέρουν ότι πέρασα. Έχω τον χάρτη και την πυξίδα μου μαζί γιατί δεν μπορώ να εμπιστευτώ τις πατημασιές στην άμμο για να ξαναγυρίσω. Αυτά είναι τα εφόδιά μου. Δεν ταξιδεύω μόνη, αλλά ούτε και με παρέα. Τώρα θα μου πείτε πως γίνεται αυτό ? Ε γίνεται ! Όπου βρω θάλασσα βουτάω μέσα χωρίς να προσέχω τους αχινούς και τις τσούχτρες. Έτσι για την χαρά του νερού.Τις περισσότερες φορές, βέβαια, ή το νερό είναι παγωμένο, ή αχινό πατάω, ή τσούχτρα με τσιμπάει ή ακόμη χειρότερα βρίσκεται ένας βλάκας και μου κάνει πατητή. Παρόλα αυτά εγώ δεν το βάζω κάτω. Βουτάω και όπου με βγάλει....
Και έτσι θα συνεχίσω... ελπίζω !


Αυτό το ποστ γράφτηκε 14 Απριλίου του 2006. Σήμερα είναι η μέρα του πάλι..

Πρωινό..


Ν'αγαπάς σαν να μην έχει αύριο και να το δείχνεις με όλους τους τρόπους
Να γελάς σαν να μην πρόκειται να ξαναγελάσεις ποτέ
Να θυμάσαι τα όμορφα πράγματα να τα κρατάς σε μια γωνίτσα σου κρυμμένα
Να κλαίς όταν πονάς και να μην ντρέπεσαι γι'αυτό
Να μην αφήνεις κανένα να καταστρέφει αυτό που είσαι
Να μην σου αντιστρέφει κανένας αυτό που δίνεις
Να θυμώνεις
Να συγχωρείς
Να μιλάς, να λές τα πάντα
Να αγκαλιάζεις
Να δίνεσαι
Να χορταίνεις
Να χαρίζεσαι μα και να χαρίζεις
Να παίρνεις μα να μάθεις και να δίνεις
Να έχεις μέτρα και αξίες
Να ξέρεις ποιός είσαι και που θέλεις να πας
Να χαμογελάς
Να χαρίζεις το χαμόγελό σου όχι μόνο σ'αυτούς που αξίζουν μα και σ'αυτούς που νομίζεις πως δεν αξίζουν, όλοι αξίζουν ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά

Ζήσε έτσι ώστε να μην έχεις τίποτα για το οποίο να πρέπει να μετανιώσεις, έτσι ώστε το πρωί που θα σηκώνεσαι απο το κρεββάτι σου να χαμογελάς

Ζήσε την κάθε στιγμή όπως ακριβώς την θέλεις και μάθε να την απολαμβάνεις.

Υ.Γ. Η φωτογραφία ειναι απο το Flickr

Υ.Γ. Να έχετε μια όμορφη μέρα..

Δευτέρα, Απριλίου 23, 2007

Αφιερωμένο..



Για τη φιλενάδα μου που επέστρεψε σήμερα στη δουλειά..
Περαστικά !!!


Υ.Γ. Οι υπέροχες φωτογραφίες δανεισμένες απο το Flickr.

Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007

Θα'ναι..

Θα'ναι μέρα, θα είναι νύχτα, θα σε κρατάω και θα γελάω, θα με κρατάς και θα γελάς, θα περπατάμε μαζί, θα περπατάμε χωριστά, θα είσαι λυπημένος κι εγώ χαρούμενη, θα είσαι χαρούμενος κι εγώ λυπημένη, θα είναι Κυριακή και θα έχει ένα ήλιο τεράστιο μόλις ξυπνάμε, θα είναι Δευτέρα και θα βρέχει ασταμάτητα, θα σου διαβάζω αυτά που γράφω και θα βαριέσαι, θα καθόμαστε στον καναπέ και θα βλέπουμε μια ταινία, θα καθόμαστε σε μια ταβερνούλα με φίλους και θα τρώμε, θα κάνουμε ταξίδια μακρυνά, θα χαρίζουμε όνειρα ο ένας στον άλλον, θα φοράμε το ίδιο μπουφάν και θα'ναι κόκκινο, θα είσαι δίπλα μου όταν ξυπνάω και θα μου χαμογελάς, θα είμαι δίπλα σου όταν ξυπνάς και θα σε κοιτάζω, θα περπατάμε πάνω στο χιόνι και θα κρατιόμαστε χέρι χέρι, θα τρέχουμε σε μια παραλία ντάλα καλοκαίρι, θα μου φωνάζεις να μην καπνίζω άλλο και θα σου λέω να μην πίνεις άλλο, θα μου φέρνεις ανεμώνες που τις λατρεύω και εγώ θα χαμογελάω, θα βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα καθισμένοι σε ένα βράχο, θα βλέπουμε το ξημέρωμα πίνοντας καφέ στην παραλία, θα σου χαρίζω τις ζωγραφιές μου και θα τις κολλάς στον τοίχο του γραφείο σου, θα μου χαρίζεις τα όνειρά σου και θα τα κολλάω στο μυαλό μου με logo, θα μου αγοράζεις παγωτό κεράσι και θα σου αγοράζω τσίχλες με γεύση φράουλα, τίποτα δεν θα αλλάζει και τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, θα σηκωνόμαστε στις 4 το πρωί και θα τηγανίζουμε αυγά και θα τα τρώμε με πατατάκια, θα κοιμόμαστε όλο το βράδυ αγκαλιά, θα σου γράφω σημειώματα και θα στα κολλάω στο ψυγείο, θα με παίρνεις τηλέφωνο επειδή ξέχασες να μου πεις πως μ'αγαπάς, θα μας βαριέται η δουλειά μας, θα την βαριόμαστε εμείς και θα ξεκινάμε για ένα ταξίδι ξαφνικά, όλη μας η περιουσία θα είναι δυο βαλίτσες ρούχα και ένα νεσεσέρ, θα μαλώνουμε για ασήμαντες αφορμές μόνο και μόνο για να δείχνουμε ο ένας στον άλλον μετά πόσο τον αγαπάμε, θα είναι νύχτα, θα με βαρεθείς και θα φύγεις για πάντα, θα σε βαρεθώ και θα μείνω για πάντα εδώ, θα τρώμε halls με γεύση κεράσι και θα φιλάμε ο ένας τον άλλο για ώρα, θα είμαι ώρες καθισμένη σε μια παραλία απόγευμα και θα κοιτάζω τη θάλασσα, θα είσαι ώρες σ'ενα αυτοκίνητο και θα τρέχεις στην εθνική να προλάβεις τον ήλιο, θα είμαστε μαζί και θα είμαστε χώρια, θα διαβάζω ένα βιβλίο και θα έρχεσαι να με πειράζεις συνέχεια, θα σου φωνάζω και θα σου πετάω το κουτί με τα τσιγάρα, θα μιλάς στο τηλέφωνο για δουλειά και θα έρχομαι απο πίσω να σου φιλάω το λαιμό, θα θυμώνεις και θα με κοιτάς αγριεμένα, θα γελάω και θα σε κοιτάω με το βλέμμα που σ'αρέσει, θα είμαστε μόνοι, θα είμαστε με φίλους, θα φοράω άσπρα και θα τα κάνω μαύρα μέσα σε 10 λεπτά, θα φοράς άσπρα και θα είσαι σαν άγγελος.
Θα'ναι μέρα, θα'ναι νύχτα, θα είσαι εδω, θα είμαι μακριά..
Για σένα που δεν έχεις άρθει ακόμη... Αλλα που θα πάει.. θα έρθεις δεν θα έρθεις ?

Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

Nα'ναι πρωί..



Θέλω να βγω έξω.. να είναι μέρα και να έχει ήλιο. Να φοράω άσπρο φουστάνι και να φυσάει λίγο. Τα μαλλιά μου να είναι μακριά και να τα χορεύει ο άνεμος.. να κρατάω ένα ξυλάκι παγωτό κεράσι και να περπατάω σε μια παραλία.. Να ακούγεται μουσική από κάπου μακριά κι εγώ να την ακούω και να χορεύω μόνη στην άμμο. Να κουραστώ και να κάτσω κάτω.. Να έρθεις να κάτσεις δίπλα μου.. Να μ’αγκαλιάσεις και να μη μιλάς. Μόνο να μ’έχεις αγκαλιά. Να μου δώσεις σε μια αγκαλιά και να μου πεις όλα τα χρωστούμενα και τα ανείπωτα. Και μετά φύγε.. Ο ήλιος θα πέφτει και εγω θα τον βλέπω να χάνεται μέσα στη θάλασσα.. Θα ακούσω την μηχανή σου να μαρσάρει και θα γυρίσω το κεφάλι μου να σε δω για τελευταία φορά.. Θα σου κλείσω το μάτι, θα χαμογελάσω και μόλις φύγεις θα αφήσω εκείνο το δάκρυ που παλεύει μέρες στα μάτια μου πάνω να κυλήσει.. Δεν θα το δεις. Για σένα μόνο τα χαμόγελα είναι.. Μα είμαι σίγουρη πως θα το νιώσεις.. Είμαι σίγουρη..



Δευτέρα, Απριλίου 16, 2007

Oχι.. δεν θα θυμώσω...

Οχι δεν θα θυμώσω...
Δεν θα θυμώσω που ειμαι στο κρεββάτι απο την περασμένη Τετάρτη το βράδυ με ίωση η οποία περιλαμβανει πυρετό (40), βήχα (μέχρι σκασμού), αδυναμία (ούτε τουαλέτα), πονοκέφαλο (το βαράω στον τοίχο), και ζαλάδα (εγώ γυρίζω ή το δωμάτιο ? πραγματική απορία)..
Δεν θα θυμώσω που κολλήσανε απο μένα και τις πρώτες μέρες το άκουγα συνέχεια (ακόμη ακόμη)..
Δεν θα θυμώσω που το αφεντικό μου μου έβαλε χέρι που αρρώστησα (ότι περνάει δίπλα σου απο ασθένεια το βουτάς..)..
Δεν θα θυμώσω που τόσες μέρες δεν υπήρξε ένας καλός χριστιανός (μωαμεθανός ή ότι άλλο) να μου φτιαξει μια σούπα (αντιβίωση και αυγά τηγανητά πάει? όοοοχι ??)
Δεν θα θυμώσω που δεν σκοτωθήκανε και στα τηλέφωνα να δουν πως πάω (αφου δεν έχεις ανάγκη εσύ ! α ναι ???)
Και ο κατάλογος μακρύς, η ζαλάδα ακόμη μακρύτερη αντε σας χαιρετώ και εξακολουθώ να ΜΗΝ ΘΥΜΩΝΩ σε πείσμα μερικών μερικών... Ε πια !

Πέμπτη, Απριλίου 05, 2007

Καλή Ανάσταση..



Καλή Ανάσταση πάνω απο όλα στις καρδιές σας...


Φιλιά πολλά και χαμόγελα..
Να περάσετε όμορφα (και μη φάτε πολύ)
Σμουάαααατςςςς

Τετάρτη, Απριλίου 04, 2007

Καλημέρες..

Kαλημέρες σε όλους σας .. ::)))
και χαμόγελα.. πολλά


Δευτέρα, Απριλίου 02, 2007

Άνοιξη..


Κυριολεκτικά και μεταφορικά..

Άνοιξη παντού σχεδόν.. Εσύ την έφερες.

Και το χαμόγελό μου πίσω.. Κι αυτό εσύ το έφερες..
Και σ'ευχαριστώ.

Καλημέρες


Καλημέρα, Καλή εβδομάδα, Καλό μήνα
σε όλους σας !